Refleksje po spotkaniu z Prof. Tony Buzan

 Refleksje po spotkaniu z Prof. Tony Buzan

W ostatnich dniach miałam przyjemność dwukrotnie obcować z mistrzem i twórcą koncepcji Map Myśli (kreatywnej metody notowania) prof. Tonym Buzanem.

Koncepcja Map Myśli, którą sama stosuję, spotkanie i warsztat były dla mnie bardzo ciekawe i inspirujące, jednak dziś nie o tym.

Mistrz przyjechał do Polski i pojawi się w naszym kraju ponownie jeszcze we wrześniu 2015 r. w ramach projektu 100% MAD. Inicjatywa ta polega między innymi na dotarciu do roku 2020 do 2 milionów Polaków z nowymi technikami uczenia się, zapamiętywania i szybkiego czytania, czyli nauczenia jak się uczyć i jeszcze świetne się przy tym bawić. Po szczegóły odsyłam do Butterfly Universe.

Twórcy projektu Butterfly Universe chcą pobudzić edukację na całym świecie „aby mózg dziecka nie nudził się i nie głodował w szkole” – gdyż działając ekonomicznie w takich sytuacjach  mózg  wyłącza się i niestety może mu tak zostać.

Porf. Tony Buzan zapytał nas, zebranych na warsztacie, kto z Państwa jest rodzicem, a kto nauczycielem. Zebrani podnosili odpowiednio ręce – i tu usłyszeliśmy: „przecież to jedno i to samo – Rodzic jest pierwszym nauczycielem, jeden i drugi odżywia umysł dziecka”.

Zgadzam się z Tonym Buzanem, iż my, świadomi rodzice i nauczyciele, powinniśmy zrobić wszystko aby nasze dzieci nie „musiały przetrwać tych lat w szkole”, tylko aby ten czas był „pobudzaniem ciekawości, kreatywności i karmieniem mózgu” m.in. poprzez:

  • – partnerstwo z nauczycielem/mentorem w pracy ze sobą, zrozumieniem siebie i swoich emocji;
  • – odszukanie i nazwanie swoich predyspozycji, talentów i mocnych stron; 
  • – nabycie umiejętności rozpoznania i ćwiczenia kompetencji prospołecznych od dawania informacji zwrotnej do przeciwdziałania bycia pominiętym w grupie;
  • – budowania adekwatnej samooceny,  a może nawet „adekwatnej plus” jak dowodzi prof. Rafał Ohme, aby mieć wiarę w siebie i umieć wstać po niepowodzeniach;
  • – i przede wszystkich nauczenia się, jak się uczyć w świecie nieskończonej ilości informacji, jak wybierać, analizować i podejmować decyzję – jak być proaktywnym.

 

Dobrze, że nastał czas, iż tak dużo osób i instytucji angażuje się w działania ukierunkowane na rozwój procesu edukacji, adekwatnie do czasów w jakich żyjemy z wykorzystaniem wiedzy naukowej i doświadczeń wielu teorii psychologii rozwojowej i neuropsychologii.

 

Iwona Bobrowska-Budny